ΑΠΟΦΑΣΗ Δ.Σ. ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Π.Κ.
ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΕΙΝΑΙ...
...ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ
Το θέμα το συμβασιούχων στο πολυτεχνείο Κρήτης δεν είναι καινούριο και απασχολεί συνεχώς το ίδρυμα. Μέσα στο καλοκαίρι από τις 30 Ιούνη μέχρι και τέλη Αυγούστου εργαζόμενοι του Πολυτεχνείου Κρήτης θα απολυθούν “νόμιμα”. Μέχρι το τέλος του Αυγούστου 2008 σε πολλά ΑΕΙ στην Ελλάδα λήγει ένας σημαντικός αριθμός προγραμμάτων ΕΠΕΑΕΚ (Επιχειρησιακά Προγράμματα Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης) για τα οποία δεν υπάρχει δυνατότητα παράτασης τους, καθώς και άλλα προγράμματα χρηματοδοτούμενα από τους ΕΛΚΕ (Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Έρευνας) των ΑΕΙ, στα πλαίσια των οποίων εργάζεται ένας πολύ μεγάλος αριθμός συμβασιούχων υπαλλήλων. 26 ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ Π.Κ. ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΧΡΙ 31/08/2008
Ήδη ένα πρόγραμμα ΕΠΕΑΕΚ έληξε και τρεις υπάλληλοι είναι οι πρώτοι δυστυχώς που δεν έχουν πια σύμβαση με το Πολυτεχνείο. Μπορεί να υπάρξει σοβαρό πρόβλημα με το τμήμα της αρχιτεκτονικής αφού 10 συμβασιούχοι είναι από αυτό το τμήμα, το οποίο φοβούνται ότι ίσως να μην μπορέσει να λειτουργήσει από το νέο ακαδημαϊκό έτος. Με τις βιβλιοθήκες όπου η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να μην εντάξει τις βιβλιοθήκες στο Δ' ΚΠΣ θα αφήσει άνεργους τους περίπου 350 συμβασιούχους των βιβλιοθηκών. Θα απομείνουν οι 370 μόνιμοι, κάτι που σύμφωνα με το συντονιστικό όργανο των συμβασιούχων του κλάδου θα προκαλέσει κλείσιμο μικρών βιβλιοθηκών και θα ακυρώσει σειρά δράσεων που αφορούν το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό ???
• Είναι οι υποσχέσεις και το “ξέπλυμα” ψήφων της ΝΔ όταν το 2004 δήλωνε επίσημα πως 200.000 συμβασιούχοι την επομένη της εκλογής της ως κυβέρνηση θα τους μονιμοποιήσει. Αντί αυτού έρχεται το Π.Δ. Παυλόπουλου και ορίζει πως κανένας συμβασιούχος δεν έχει δικαίωμα να εργαστεί πάνω από 3 χρόνια στο δημόσιο (να ανανεώσει τη σύμβασή του έτσι ώστε κάποια στιγμή να μονιμοποιηθεί). Είναι ένα αιώνιο καθεστώς ομηρίας χιλιάδων εργαζομένων και ο αριθμός των ομήρων αυξάνεται συνεχώς και δραματικά. Είναι επίσης οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ιδιωτικοποίησε όλο το δημόσιο, εισήγαγε τις ελαστικές σχέσεις εργασίας παντού και με το καθήλωμα των μισθών καθιέρωσε μια μόνιμη ακρίβεια και λιτότητα. Αυτό που έδωσε έδαφος να συνεχίσει μέχρι σήμερα η ΝΔ και να έχουμε φτάσει στο σημείο η ακρίβεια να λεηλατεί κάθε οικογένεια εργαζομένων, και το μέλλον με το ασφαλιστικό που ψηφίστηκε να φαντάζει ακόμα πιο δύσκολο.
• Είναι οι αμέτρητες ευθύνες που έχουν οι εκάστοτε διοικήσεις των ιδρυμάτωνπου δεν έχουν ορθώσει ποτέ το ανάστημά τους στις κυβερνήσεις. Έτσι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο μέσα στο πανεπιστήμιο να υπάρχουν οι χειρότεροι εργασιακοί όροι. Συναινούν στην πολιτική αυτή και συμπεριφέρονται σαν το χειρότερο εργοδότη και απολογούνται με το γνωστό
“δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, είναι θέμα των νόμων και της κυβέρνησης!!!”
• Δεν είναι όμως ελληνικό φαινόμενο οι ελαστικές σχέσεις εργασίας ούτε οι εξευτελιστικοί μισθοί, ούτε τα νέα ασφαλιστικά της αγοράς. Είναι η ίδια η Ε.Ε. Που με την πολιτική της, η ακρίβεια έχει σαρώσει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. με την πράσινη βίβλο και τη συνθήκη της Λισαβόνας που θέλουν πιο φθηνούς, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα εργαζομένους. Έρχεται όμως το Ιρλανδικό ΟΧΙ να διαψεύσει το αήττητο της Ε.Ε.
• Οι επιχειρήσεις χρειάζονται το νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι ανασφάλιστος, με ελαστικές σχέσεις, χωρίς δικαιώματα και θα απολύεται όποτε το κρίνουν σκόπιμο. Είναι το μοντέλο εργαζομένου που αποτελείται κυρίως από τη νέα γενιά, από αυτή που παράγει και το σημερινό πανεπιστήμιο. Άνεργους και απασχολήσιμους πτυχιούχους!
Γι' αυτό οι συμβασιούχοι είμαστε όλοι εμείς.
Στο πρόσωπο των εργαζομένων αυτών δε βλέπουμε μόνο ανθρώπους που μας έχουν προσφέρει βοήθεια και υπηρεσίες στο πολυτεχνείο, βλέπουμε το δικό μας εργασιακό μέλλον, τους ίδιους μας τους ευτούς. Η υποστήριξη και αλληλεγγύη μας είναι δεδομένες. Το ζητούμενο είναι ο κοινός αγώνας και το μέτωπο παιδείας-εργασίας.
Μπροστά σε όλα αυτά τα αδιέξοδα που μας βάζουν εμείς απαντάμε πως το μόνο ρεαλιστικό διέξοδο είναι ο κοινός αγώνας φοιτητών-εργαζομένων. Είναι ο ίδιος αγώνας ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο, στο αρ. 16 και στις ιδιωτικοποιήσεις, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και στους εξευτελιστικούς μισθούς. Είναι ο ίδιος αγώνας για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, για 1400ε βασικό μισθό για όλους, για πλήρη και καθολική ασφάλιση, για μόνιμη και σταθερή εργασία.
Και αν το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να δώσει μια πνοή αγώνα σε όλο τον κόσμο της εργασίας και την πίστη πως οι αγώνες μπορούν να νικήσουν, η ενότητα φοιτητών -εργαζομένων είναι ο δρόμος.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
- ΡΗΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΕΚΟΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
-ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου